کابل که در زبان فارسی به شاه سیم و بافه نیز نام برده می شود، به یک یا چند سیم که در کنار هم پیچیده و تابیده شده باشند گفته میشود. مهمترین عایقی که در کابل استفاده می شود P.V.C (پلی وینیل کلراید) می باشد که انعطاف پذیری بالایی دارد. PET (پلی اتیلن) و عایق لاستیکی انواع دیگر روکش برای کابل می باشد. در کابل ها مس و آلومینیوم به عنوان هادی استفاده می شوند. برای شناسایی کابل ها حروفی روی آنها نوشته می شود که بر اساس استاندارد V.D.E آلمان در زیر آمده است:
N کابل با هادی مس
NR کابل با هادی آلومینیوم
RM هادی چند رشته دایره ای شکل
RE هادی یک رشته و دایره ای شکل
M هادی چند رشته
S هادی قطاعی شکل
Y غلاف از نوع PVC
R حفاظت فولادی نواری شکل
C هادی مسی هم مرکز و…
تشخیص سیم و کابل مرغوب:
۱- سطح خارجی سیم و کابل باید کاملاً صاف و براق و بدون هرگونه برآمدگی و فرورفتگی باشد (کابلهای غیر قابل انعطاف دارای مقداری موج است که ایراد محسوب نمی شود).
۲- قطر مناسب یا بیش از حد غلاف یا عایق سیم و کابل دلیلی مبنی بر کیفیت آن محصول نیست، متأسفانه برخی از تولیدکنندگان این صنعت با کم کردن از تعداد رشته های مس و کاهش وزن آن (یا کم کردن قطر رشته های مس) و افزایش وزن عایق یا روکش آن باعث می شوند وزن محصول مناسب به نظر برسد
۳- هنگامی که کابل را برش میزنیم باید سیم ها در مرکز غلاف قرار گرفته باشند که اصطلاحاً به آن سنتر بودن سیم ها می گویند.
۴- هنگامی که سیم را برش می زنیم باید روکش به گونه ای مس (هادی) را در برگرفته باشد که ضخامت روکش در اطراف هادی به یک اندازه باشد که اصطلاحاً به آن سنتر بودن هادی گفته می شود.
۵- روکش سیم هنگام جداسازی از مس باید به آسانی و بصورت کشسان از روی مس جدا شود.
۶- جدا سازی سیم ها از غلاف باید به آسانی صورت پذیرد.
۷- هادی مس در سیم و کابل باید خصوصیات زیر را داشته باشد:
– از مس خالص آنیل شده (نرم شده) تولید شده باشد.
– سطحی کاملاً صاف و براق داشته باشد.
– قابل انعطاف باشد.
– اکسید نشده باشد.
– به اندازه کافی و طبق جدول استاندارد برای هر مقطع سیم، رشته های مس مصرف شده باشد.